_edi.png)
Jarenlang was ik poezenmama van Laafia en Muis. Zij hebben mij mee gemaakt tot wie ik nu ben. Het poezenkind op deze foto is Laafia. Zij was mijn baby, mijn soulmate, mijn grote liefde. De liefde waarmee ik haar en haar dochter Muis omringde, deel ik nu graag met andere poezels en dieren.
Mijn vakantiebaby's en ik
Foto's toevoegen
Martine
Deze Vakantiemama is een vijftiger. Tot mijn eigen verrassing, want ik voel me nog altijd jong.
​
Mijn sterrenstof voor grote dromen lag in het mulle zand van de Kempen. Daar groeide ik op in een groot gezin en met veel katjes en een trouwe hond. Zonder mijn dierenmaatjes was ik nooit groot geraakt.
​
Het stof van de Kempen verruilde ik later voor het studiestof van de straten van Leuven. Met twee konijnen in de tuin van mijn kot, omdat ik de dieren thuis zo miste.
​
Ondertussen woon ik in Mechelen. Tot voor kort werkte ik deeltijds voor de openbare omroep. Op dit moment bouw ik aan mijn eigen hartsprojecten.
​
Bij dit alles zijn dieren een rode draad in mijn leven. De grootste liefde van allemaal! Daarover lees je verder meer.
​
Ik ben positief ingesteld en sociaal. Makkelijk in de omgang en communicatief. Naast dieren houd ik van natuur, boeken, wandelingen, luie zondagochtenden, stilte.
​
Ik probeer elke dag te mediteren. Innerlijke rust, persoonlijke en spirituele groei zijn belangrijk voor mij. Ik probeer een steeds mooiere en meer authentieke versie van mezelf te worden.
Dieren: mijn grote liefde
Als kind
​
Ik groeide op met katten en een hond. De eerste kat die we thuis hadden – Minette - was half wild. Als driejarige was ik de enige in ons gezin die haar vast kon pakken. Gedecideerd zeulde ik haar rond en zij liet dat gebeuren. Onze hond Skippy lag dan weer uren bij mij als ik ziek was en waakte over mij. Er waren ook altijd kippen thuis en als student had ik drie konijnen – Pim, Petra en Fluffy - en enkele goudvissen. Dieren waren mijn maatjes. Zij kenden al mijn geheimen en brachten troost en liefde.
​
Mijn eigen katjes
​
Mijn eerste eigen kat, Laafia, kwam er in een donkere periode in mijn leven. Klein, donzig en schattig als zij was, en één grote brok levensenergie, gaf zij mij weer zin om te leven. Zij gaf me een reden om uit mijn bed te komen. Want ze had eten nodig en aandacht, ze wou een speelkameraadje. En dat wou ik wel zijn voor haar. Zij leerde mij hoe je spelend het leven kan induiken, elke dag opnieuw. Laafia werd mijn trouwste compagnon de route, mijn zielenmaatje, mijn allerliefsteke.
Later kwam Muis erbij, Laafia's dochter. Zij is geboren in mijn bed, in mijn schoot, de plaats die Laafia gekozen had om te bevallen. Muis was een allemans-vriendje, even uitbundig met liefde als met eten. En zo trouw! Als ik thuis kwam van mijn werk, stond ze meteen aan de deur. Muis was àltijd blij als ik er was, en ze was er nooit niét. Mijn prinsesje.
​
Mijn katjes hebben me geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is. Zij waren mijn maatjes, mijn steun, mijn troost, mijn baby’s, mijn levensgezellen. Allebei zijn ze in mijn schoot, dicht bij mijn hart, vertrokken naar de overkant.
​
Dieren zijn mijn vrienden
​
Ik beschouw dieren als levende wezens waarmee we als mens nauw verbonden zijn. Zij hebben een leven en een ziel zoals wij. Zij voelen emoties, kunnen blij en verdrietig zijn, angstig en vrolijk, Net als wij hebben ze behoefte aan veiligheid, geborgenheid, liefde. En net zoals wij hebben ze ook veel liefde te geef.
​
Ik leef met zoveel mogelijk respect voor elk dier. Daarom ben ik ook vegetariër. Ik praat met de duiven en spinnen beschouw ik als te respecteren huisgenoten. Als ik een leuke hond zie – haha! alsof er honden bestaan die dat niet zijn?!... - steek ik al eens de straat over om contact te maken.
​
En ik leer voortdurend bij. Door te lezen, cursussen te volgen, door vragen te stellen aan mensen die er meer van weten, door heel vaak met dieren om te gaan en in hun nabijheid te mogen zijn.
​
Hoe ik VakantieMama werd
Ik miste mijn katjes
​
Gelukkig waren er in die eerste zomer zonder mijn baby’s vrienden die mij tijdens hun vakantie de zorg voor hun katjes toevertrouwden. Ik mocht hun poezen en poezenliefde even ‘lenen’. Terwijl zij eropuit trokken, woonde ik tijdelijk in hun huis zodat hun dieren niks tekort kwamen en ze alle aandacht en zorg kregen die ze gewoon waren. Ikke blij, de diertjes kontent, mijn vrienden tevreden. Iedereen happy! Dus dat deden we opnieuw en opnieuw en opnieuw.
​
Zo deed ik het voor mijn eigen poezenkinders
​
Zo deed ik het trouwens ook voor mijn eigen lieverds. Als ik met vakantie was, zorgde ik altijd voor een inwonende oppas. Zo konden mijn katjes in hun vertrouwde omgeving blijven, zonder de stress van een verblijf op een vreemde plaats. En met de waslijst aan verlangens en instructies die ik achterliet - ja, ik was een veeleisende poezenmoeder - was ik gerust dat mijn katjes zoveel mogelijk hun gewoontekes en routines konden behouden. Zo hoefden ze mij zo min mogelijk te missen.
En net omdat ik zelf zo'n bezorgde poezenmoeder was, leg ik ook als oppas de lat heel hoog voor mezelf.
​
Hoe leuk is dit !
​
En van de ene poesiesit kwam de andere. En er kwamen steeds meer vragen. Van collega’s, van vrienden van vrienden, …. Soms zelfs van mensen die ik niet kende. En niet alleen voor katjes, ook voor honden. Zo werd het een traject dat stilaan verder reikte dan mijn eigen vakanties en behoeftes. Maar de goesting en de liefde, die bleven!
​
Ondertussen ontdekte ik ook internationale community’s van petsitters. Sinds 2017 ga ik in het buitenland op reis als petsitter. Geen hotels of campings meer voor mij, ik logeer bij mensen thuis. Terwijl zij vakantie zijn, pas ik op hun dieren. En zo heb ik altijd het mooiste, beste, leukste reisgezelschap!
​
Zo werd ik VakantieMama en ontdekte ik dat ik dat super fijn vind en - te lezen aan de reacties - ook heel goed
doe.
​
​
Check zeker ook mijn reviews !
​
